Een keer per jaar mogen de fotografen foto’s maken van het Koninklijk Huis en dan mogen ze verder het hele jaar de aristocraten niet meer lastig vallen. Koningin Maxima zet haar mooiste glimlach op en dit jaar had ze een broek aan die wel erg ruim zat. De prinsessen zijn opgedoft en staan erbij alsof ze willen zeggen: “Vooruit maar weer, dit hoort erbij, we krijgen er tenslotte een aardig bedrag voor terug.” Als ik de dames zie moet ik onwillekeurig denken aan John de Bever met zijn liedje: “Jij krijgt die lach niet van mijn gezicht”.
Ik heb niets tegen de Oranjes maar ik kan er ook niet enthousiast over worden. Ook werd een foto gemaakt van de mannen van het Koninklijk Huis: Mambo, de hond, en de Koning en half Nederland viel in katzwijm toen Tippie tegen een boom plaste.
Terwijl ik azijn sta te piesen moet ik terugdenken aan de tijd dat de jeugd, waaronder ikzelf, prentbriefkaarten kochten van Brigitte Bardot, Conny en Elvis Presley en die naar elkaar stuurden. De jeugd van tegenwoordig sturen selfies naar vrienden en bekenden. Veel kinderen sturen zelfs naaktfoto’s op en kunnen daar later veel last mee krijgen.
In de muziek vinden we liedjes over foto’s, die vooral over vroegere tijden gaan en vaak erg verdrietig zijn. Denk maar aan: “Ik verscheurde je foto” van Koos Alberts, of “Foto van Vroeger” van Rob de Nijs. Het liedje: “Mag ik je foto?” van André Hazes is ook zo’n tranentrekker..
Het mooiste liedje over foto’s vind ik: “Kodachrome” van Paul Simon. Hij zingt over de overgang van de zwart-witfoto’s naar de kleurenfoto’s. Volgens hem kon je door een Kodachrome filmrolletje in je NIKON camera te stoppen mooie heldere kleurenfoto’s maken. Je moest wel je “volgeschoten” filmpje eerst naar een fotowinkel brengen om te laten ontwikkelen en afdrukken. Het was altijd spannend hoe de foto’s eruit zouden zien. De mooiste kleurenfoto’s werden in een fotoalbum geplakt met een mooie tekst erbij. Soms werd het album opgevrolijkt met afgeweekte etiketten van bierflesjes als herinneringen aan een vakantie. In mijn kast staan vele fotoalbums waar ik met een zekere weemoed regelmatig inkijk.