Naarmate je ouder wordt laat je korte termijngeheugen je vaak in de steek terwijl vroegere herinneringen in je brein geëtst zijn. Zo heb ik niet paraat wie de huidige minister van Economische Zaken is terwijl ik me haarscherp herinner dat ik, als kleuter, stiekem bloemen plukte in de tuin van Truus. Truus woonde destijds in een houten chalet tegenover ons huis in de Virmundstraat. Haar grote hobby was tuinieren en ze had een prachtige bloementuin. Het boeketje  Afrikaantjes, ook wel stinkerdjes genoemd heb ik heel blij aan mijn moeder gegeven. Zij schrok echter en ging meteen naar Truus om mij te excuseren. Truus glimlachte en zei dat ze wel gezien had dat ik aan het plukken was maar dat ik nog maar een kind was en dat ze ook wist voor wie de bloemen bestemd waren.

Bij de voorbereiding van de Eerste Communie vertelde een kapelaan in de eerste klas van de Lagere School over de Hof van Eden, een hele mooie tuin waar leeuwen en lammetjes samen in de zon lagen. Waar kinderen speelden, bloemen bloeiden en waar iedereen gelukkig was. Op een dag echter plukte iemand een appel om de smaak te proeven en liet zijn lief ook daarvan genieten. De Grote Tuinier werd ontzettend boos omdat dat niet afgesproken was en joeg hen de tuin uit. Dat verhaal doet me weer denken aan die keer dat ik met enkele kornuiten appels in de tuin van Nazareth plukte en de tuinman ons daarna, met een riek, achterna kwam. Het was alsof het stelen van een appel een rechtvaardiging was om iemand te doden.

Later ben ik biologie gaan studeren en net als bij Truus is de natuur en tuinieren een grote passie geworden. Ik durf mijn rozen, hortensia’s, blauwe regen en alle andere bloemen echter niet te vertellen over alle ellende en klimaatveranderingen in de wereld. Ze gaan hun kleur en geur verliezen als ze merken dat niet alleen ik, maar heel veel mensen daarover intens verdrietig zijn.

De tuin van Truus is opgeofferd aan de moderne tijd, de bloemen zijn verdwenen en soms neurie ik het lied van Pete Seeger: “Where have all the flowers gone”. Het is een protestlied tegen de oorlog maar als ik alle gruwelijkheden zie gebeuren in het gebied waar ooit de Hof van Eden is geweest vraag ik me af, net als Pete Seeger, of de mens ooit leert van zijn fouten.