De ruim 240 lokale omroepen in Nederland hebben het moeilijk. Niet alleen financieel maar ook de techniek vraagt steeds meer kennis en vaardigheden. Vrijwilligers haken af en de jeugd maakt liever films met de smartphone en gebruikt massaal de sociale mediakanalen. De 27Mc mentaliteit is allang verdwenen!

De stichting Nederlandse Lokale Publieke Omroepen (NLPO) probeert daarom samen met de VNG (Vereniging Nederlandse Gemeenten) de bestaande lokale omroepen onder te brengen in 80 streekomroepen. Vele jaren geleden heeft OLON (Organisatie Lokale Omroepen Nederland) dat ook al geprobeerd maar is daarin toen niet geslaagd. Zal het nu dan wel lukken?

De belangrijkste functie van de lokale omroep is om burgers bij elkaar te brengen. De lokale omroep is ook een belangrijke waakhond van de lokale democratie ook al blijft het meestal alleen bij blaffen. De term waakhond is wel goed gekozen want vele lokale omroepen lijken soms wel op een hondenkennel. Naast de stoere herdershonden  lopen er ook verwende  schoothondjes rond, die de hielen likken van de baas. Ook zijn er honden, die tegen de tafelpoot aan  piesen of die stiekem in de etensbak rommelen van een andere hond. Een blinde geleidehond is soms nodig want in het land der blinden is éénoog koning.

Het lijkt mij moeilijk om dergelijke lokale omroepen te verplichten om samen een streekomroep te gaan vormen, daarvoor hebben ze te lang als eigenheimers gefunctioneerd. Heel veel vrijwilligers zullen afhaken als verplicht wordt om met anderen te moeten gaan samen werken. Edoch, er kan  niet op dezelfde voet verder gegaan worden en men zal water bij de wijn moeten doen. Er zal nagedacht moeten worden over doelprogramma’s, lokale nieuwsgaring, hoe er financieel gehandeld moet worden en de kabelkrant kan niet meer op repeat staan. De jeugd moet men terug zien te krijgen en haantjesgedrag en eigenbelang zijn niet te tolereren. De Rin Tin Tins en Lassie’s moeten elkaar wat gunnen en men moet willen samenwerken. Het allerbelangrijkste is echter “facta, non verba” oftewel geen woorden maar daden.