Iedereen is wel eens een beetje neerslachtig en een gebaar of een glimlach van een toevallige voorbijganger is dan zelfs een geschenk. Een dergelijke ervaring heb ik onlangs gehad tijdens een rondreis door de Balkan. Ik was deel van een ontevreden en klagende reizigersgroep, waar ik enorm depri van werd. In Mostar, een stad in Herzegovina zag ik vanuit mijn hotelkamer bovendien alleen maar lelijke nieuwbouw omdat tijdens de Balkanoorlog in de jaren negentig alles kapot geschoten is. Ook de beroemde brug, Stari Most, is toen verwoest maar intussen weer herbouwd. Een plaatselijke gids liet ons niet alleen de beroemde brug zien maar filosofeerde ook over de tijd dat Joegoslavië uit elkaar gevallen is na de dood van Tito. Ook vertelde hij over de etnische zuiveringen en de moordpartijen tussen de Serviers, Kroaten en de Bosniakken, over alle buitenlandse strijders uit christelijke-orthodoxe en islamitische landen (moedjadien), over Al Qaida en andere extreemrechtse vrijwilligers, die zich bemoeiden met de oorlog. De jonge gids gaf een duidelijke analyse van het gebeuren maar gaf ook aan dat respect en verdraagzaamheid mensen weer bij elkaar kan brengen. Jonge mensen, die een zo duidelijke analyse van feiten en toekomst kunnen geven zijn meer dan een glimlach en geven mij hoop voor de toekomst!
Na de rondleiding heb ik met de gids nog lang gesproken en verteld dat wij een stelsel hebben waarin rijk betaalt voor arm, jong zorgt voor oud en gezonden voor zieken. De solidariteit is echter aan het verdwijnen omdat egoïsme voor veel mensen belangrijker is dan altruïsme en individualisme gekozen wordt boven saamhorigheid. ‘s Avonds zag ik op YouTube een filmpje van Omroep Centraal van een raadsvergadering in Gemert-Bakel. De woorden respect voor elkaar en respectloos werden gebruikt bij het item: moeten we gaan staan of blijven we zitten tijdens het stiltemoment in de raad. Ik vond het een non-discussie, kinnesinne van de bovenste plank en op zijn Brabants gezegd: “Wanne zeik op unne riek”.
Het verschil is te groot, in het ene geval respect en mededogen tonen voor de medemens, die ooit je grote vijand was en in het andere geval het woord respectloos gebruiken als de ander het niet eens is met jouw mening. Ik stel voor om de komende raadsvergadering te beginnen met een stiltemoment van twee uur en het maakt mij niet uit of men blijft staan of gaat zitten, desnoods gaat men liggen.