De maand december is ieder jaar weer een feestmaand. Eerst hebben we Sinterklaas, speciaal voor de kinderen, die alweer gewend zijn aan de zwarte veegpieten. Nog voordat Sinterklaas weer is vertrokken zien we mensen al slepen met een kerstboom en worden huizen opgetuigd met vele lichtjes. Daarna komt Kerstmis en de supermarkten doen geweldig hun best om ons zoveel mogelijk eten aan te smeren. Ze vechten elkaar de tent uit om de meeste klanten te trekken. Jumbo stunt met Frank Lammers, die volgens mij zijn honorarium in vleesproducten krijgt. Lidl besteedt ook aandacht aan het feit dat er kinderen in armoede leven. Albert Heijn komt met het liefdesverhaal van de cavia’s of waren het hamsters en de meest lullige reclame is wel het eenzame verdrietige karretje van Aldi.
Op naar het volgende feest en dat is oudejaarsavond en hier moeten we van de vriendenloterij de zakdoekjes uit de kast halen want de reclame van koekoek Fritsie is even aandoenlijk als aansprekend. De belangrijkste boodschap is dat geluk nog mooier is als je het met anderen kan delen. Nog niet helemaal bekomen van alle kerstliederen van “White Christmas” van Bing Crosby tot “Flappie” van Youp van ’t Hek en “Karsmiss deur de jare” van de Antwerpenaar, Stafke Fabrie gaan we naar de uitgekauwde “Happy New Year” liedjes.
Een van de mooiste Nieuwjaars liedjes is “Auld Lang Syne”, een gedicht dat de Schotse dichter Robert Burns in 1788 schreef. Frank Stanley heeft het liedje in 1907 voor het eerst opgenomen en het is nu het meest gezongen lied in de hele wereld dat op Nieuwsjaardag wordt gezongen. “Auld Lang Syne” betekent “lang geleden” of “vervlogen tijden”. Het is een melancholiek liedje en wordt vaak gebruikt als afscheidslied, waarin men gezamenlijk terugdenkt aan herinneringen uit vervlogen tijden.
In Nederland is het lied verkracht en iedereen kent het liedje als: “Wij houden van oranje” van Andre Hazes. Toch wil ik alle luisteraars met dit lied het beste toewensen maar dan wel met de boogiewoogie versie van Freddy Mitchel.