De maatregelen ten gevolge van de Covid-epidemie zijn versoepeld maar we moeten nog wel handen wassen, afstand houden, drukte vermijden en thuisblijven bij klachten. Onlangs ben ik op bezoek geweest in het ziekenhuis en bij de ingang moest ik mijn handen desinfecteren en moest ik een mondkapje opdoen. Nu is het al heel lang bekend dat het niet wassen van de handen allerlei infecties kan overbrengen. Het meest aansprekende voorbeeld is de kraamvrouwenkoorts. In ziekenhuizen namen de geneesheren het niet zo nauw met de eigen hygiëne. De Hongaarse arts Semmelweis publiceerde in 1861 zijn bevindingen en vond een verband tussen de hoge sterfte van kraamvrouwen en de hygiëne van artsen. In zijn eigen ziekenhuis eiste hij dat iedereen die verloskundige hulp verleende zijn handen met zeep moest wassen en ze daarna moest ontsmetten met chloorwater. De artsen waren het niet eens met Semmelweis want zij vonden dat artsen geen ziektekiemen konden overbrengen. Semmelweis werd ontslagen en zou in een psychiatrische kliniek overlijden en pas na 1890 werden zijn inzichten algemeen aanvaard.
Dus handen wassen is erg belangrijk. Wij zijn opgevoed met het feit dat we na een toiletbezoek altijd onze handen moeten wassen. Ik wil het nog sterker maken, was vooraf ook je handen om je jongeheer te beschermen. Je moet ook je handen niet wassen met antiseptische zeep want dan verdwijnen ook alle belangrijke bacteriën die belangrijk zijn voor de eerste afweer. Dus was je handen met zeep en spoel ze daarna goed af. Het is ook beter om nog een tijd iemand te verwelkomen met een “boks” of een elleboog.
Gelukkig hoeven we ook niet meer te kussen en zeker geen drie smakken achter elkaar. Op een verjaardagspartijtje krijgen we dan ook geen natte kus meer van Tante Truus. Een handkus of kusgebaar met de woorden: “Ich Kusse ihre Hand Madame” wordt het nieuwe normaal.
Paul Anka had het al begrepen in 1961 toen hij zong: “Kissing on the phone”. De volgende gebruiker van de telefoon moet de telefoon wel schoonmaken met een desinfecterend doekje.