Zeventig jaar geleden was de eerste TV-uitzending in Nederland. De laatste dagen worden we daarom overspoeld met TV-fragmenten afkomstig uit de afgelopen jaren. De fragmenten zijn nostalgisch en zijn soms indrukwekkend. Mij zijn vooral een aantal voetbalwedstrijden bijgebleven zoals de wereldkampioenschappen in Zweden in 1958 waar Brazilië wereldkampioen werd. Ik weet nog precies waar en hoe ik de zwartwit beelden gezien heb. Pele maar vooral de rechtsbuiten Garrincha hebben toen veel indruk gemaakt. Nooit zal ik de films vergeten van Alfred Hitchcock die ik mocht gaan kijken bij een tante, die als eerste in het dorp televisie had. Het openingsdeuntje “Funeral March of a Marionette” deed bij mij de rillingen over mijn rug lopen. Als ik naar huis ging deed ik dat in looppas omdat ik bang was dat ik onderweg vermoord zou worden.
Veel plezier heb ik gehad aan de radio-uitzendingen uit die tijd. Vooral herinner ik me de uitzendingen van Radio Luxemburg van Pete Felleman met zijn donkerbruine stemgeluid. Ook luisterde ik iedere week naar Chris Howland met zijn “Musik aus Studio B” waarin hij de nieuwste hits uit Amerika draaide. In Nederland kwamen de tieners voor het eerst aan hun trekken met “Tijd voor Teenagers” met Co de Kloet en later Herman Stok. Iedere vrijdagmiddag zat ik om vijf uur voor de radio.
In die periode kochten wij ook het tienertijdschrift: “Muziek Parade”. Onze ouders kochten nog “het Zingende Boertje” met Nederlandse teksten maar dat werd weg geblazen door “Tuney Tunes” waar de tekst in stond van vrijwel alle Amerikaanse en Engelse hits.
Onze ouders hadden hun zorgen net als de ouders van nu, die de huidige herriemuziek maar niets vinden. Maar mij hebben ze ooit eens verteld dat de waardering voor muziek een chemische reactie is in ons brein. Daarom is er ook geen “right music or wrong music” want een muzikale smaak is een relatief begrip.
Onze ouders vonden “Milk Cow Blues” van Bob Wills and his Texas Playboys uit 1946 geweldig maar ik vind de versie van Elvis Presley and his Blue Moon Boys uit 1955 iets meer horen bij onze tienertijd.