Ivo de Wijs heeft veel teksten geschreven, die te maken hebben met maatschappelijke veranderingen in Nederland zoals het milieu, gastarbeiders, verslonzing van het taalonderwijs en het feminisme. Hij heeft ook veel teksten geschreven voor andere cabaretiers en de teksten zijn humoristisch, kolderiek en soms licht absurdistisch. Eind jaren zestig heeft hij een liedje geschreven over discriminatie en hier komt hij met een kwaadaardig tekst uit de hoek. In dit liedje zingt hij over Keizer Nero, Atilla en de Hunnen, de ontevredenheid van de mensen, de KU Klux Klan, Hitler, het kapitaal  en geeft hij de schuld van dit alles en iedereen telkens aan een debiele homofiele joodse neger met een bult. In deze tijd zou de reactie op zo’n lied verpletterend zijn. Het liedje is echter een schoolvoorbeeld van de doodgeknuffelde minderheid, dat in het politieke correcte Nederland nog steeds actueel is.

Als Ivo de Wijs nu een liedje over vrouwen zou maken dan zou ik benieuwd zijn over zijn mening over gelijkheid. Het praten over kleur en gender is niet meer politiek correct en de woke dwingelandij krijgt vat op ons doen en denken. We mogen niet meer over vrouwen praten want dan discrimineren we transgenders. Er zijn ook geen  zwangere vrouwen meer maar zwangere mensen. Ook moeten we moedermelk vervangen door mensenmelk. Ivo de Wijs heeft indertijd de discussie over discriminatie aangezwengeld maar het tegenwoordige debat over discriminatie en racisme drijft mensen steeds verder uit elkaar.

Nu zijn er feministen die zeggen dat “A woman needs a man like a fish needs a bicycle” maar laten we duidelijk zijn, er is een biologisch verschil tussen mannen en vrouwen. Mannen produceren sperma en vrouwen eieren. Ook zijn er nog discutabele verschillen, zoals kaartlezen, omgaan met emoties,  dingen tegelijk kunnen doen, zorgzaamheid, initiatief nemen en winkelen. In de musical “Annie get your gun” uit 1950 maken de hoofdrolspelers Annie en Frank in het liedje “Anything You Can Do” speels ruzie over hun capaciteiten en prestaties maar aan het einde kan geen van beiden “een taart bakken”.