Deze week stond in het Eindhovens Dagblad dat Paus Franciscus vrouwen erkenning wil bieden en dat ze als lector bijbelteksten mogen voorlezen in de kerk. Ook mogen ze de priester helpen als acoliet tijdens de plechtigheden in de mis. Vroeger mochten dat alleen misdienaars doen, die gerekruteerd werden uit jongens van de jongensschool.
De geste van de Paus om de vrouwen toe te laten tot de kerkdienst komt een beetje laat. De meeste kerkgebouwen liggen er verlaten bij en de toekomst voor deze gebouwen is somber. Vanwege de coronavirus pandemie mogen niet meer dan dertig gelovigen de eredienst bijwonen maar de pastoor is heel blij als dat aantal überhaupt gehaald wordt. Voor veel kerken wordt een herbestemming gezocht en in hetzelfde Eindhovens Dagblad stond ook een groot artikel over deze problematiek.
Het Heilige Roomse Rijk is voorbij alhoewel ik deze week verrast werd door een voor mij onbekend maar grappig liedje van Willem Wilmink. Hierin bidt een vrouw dat ze in de Hemel haar overleden man liever niet wil tegenkomen. Hij was een hele beste man en ze had veel verdriet gehad toen hij gestorven was. Maar de man was heel erg jaloers en werd opgewonden als andere mannen haar aardig vonden. Straks in de Hemel, bad de vrouw, begint opnieuw de huwelijkstrouw en is het gedaan met op eigen benen staan. Haar man zal wel erg jaloers worden op de stoere heilige mannen in de Hemel. Daarom bad de vrouw tot de Heer dat Hij haar moest opbergen in een hoekje, zodat haar man daar niets van zou merken want anders zou hij, na haar sterven, haar eeuwige zaligheid voor altijd bederven.
Een ander voorbeeld van een gekke jaloezie is het verhaal van een tango uit 1925, gecomponeerd door de Deen Jacob Gade. Er zijn vele versies van het lied maar de bekendste is die van Frankie Laine uit 1951. Hij is jaloers op de tango want tijdens het dansen geniet zijn lief meer van de dans dan van hem.