Huidhonger vind ik een vies woord. Ik denk dan aan huidhongerige kannibalen of aan Duitse concentratiekampen waar van menselijke huid lampenkappen gemaakt werden. Huidhonger is een nieuw begrip en vorig jaar is er een boek uitgekomen waarin staat dat het ontzettend belangrijk is om elkaar aan te raken. Als er te weinig huidcontact is kunnen we letterlijk ziek worden. In deze tijd van corona mogen we elkaar echter niet meer aanraken, geen aai, geen kus, geen knuffel, niet kussen, niet omhelzen, niet strelen en ook geen schouderklopje, want dat kan allemaal heel veel effect hebben op zowel de gever als de ontvanger. Bij baby’s en bejaarden is er echter een sterke behoefte aan lichamelijk contact via de huid en dit staat in schril contrast met de opmerking: “Je mag opa niet aaien, anders gaat ie dood!!”
Nu mag je ook niet meer een hand op iemands arm leggen of een oprechte knuffel geven. Joe Biden weet daar alles van! Onze eigen Ruud Lubbers had ook huidhonger want hij kneep graag in de billen van vrouwen. Trump had weer andere huidhonger getuige zijn opmerking: ”Grab them by the pussy”. In koninklijke kring is het hebben van huidhonger ook gecultiveerd denk maar aan onze eigen prins Bernard, de schavuit van de familie.
In deze coronatijden mag er niet meer geaaid, aangeraakt, geschuurd of ge”crabt” worden. Er is een alternatief want je mag wel bomen knuffelen. Men zegt dat als je een boom knuffelt, er een ontspanning begint in je voeten die via je benen omhoog kruipt naar je brein. Wel opletten dat je geen boom knuffelt, die al meerdere malen geknuffeld is. Volgens de geleerden krijg je van het knuffelen van een boom een echte “feel good experience”.
Nu is er wel een groot verschil tussen het knuffelen van een rode beuk, een eik of een acacia, ik zou een “big hunk of love” met een apenboom afraden.