“Is that all there is….” was in 1969 een hit van Peggy Lee en de tekst was geïnspireerd op het verhaal: “Enttäuschung” van de Duitse schrijver Thomas Mann. De hoofdpersoon in het verhaal is gedesillusioneerd over een aantal belangrijke episodes in zijn leven, zoals het afbranden van zijn ouderlijk huis, het bezoek aan een circus en zijn eerste verliefdheid. Telkens wordt een droombeeld in het lied verstoord met het refrein: “Is that all there is….”. De hoofdpersoon in het verhaal wacht uiteindelijk op de dood. Maar hierover maakt hij zich ook geen illusies want dat zal ook wel een teleurstelling zijn.
Aan dit treurige verhaal/lied moest ik denken toen ik aan het graf stond van de zusters Franciscanessen op het kerkhof van de parochiekerk Sint Jans Onthoofding. De zusters hebben bijna 150 jaar in het klooster Nazareth gewoond, zijn in die periode actief geweest in Gemert op het gebied van zieken- en ouderenzorg en hebben ook een belangrijke rol gespeeld in het onderwijs. Ikzelf heb indertijd nog op de bewaarschool (kakschool!) gezeten bij de zusters.
Het kerkhof van het klooster Nazareth is geruimd want er moest nieuwbouw komen en de overgebleven resten zijn herbegraven. Naamloos zijn de zusters weggemoffeld in een massagraf met het privilege dat ze op gepaste afstand naast enkele pastoors uit de negentiende eeuw mogen liggen in de buurt van de Calvarieberg.
Als het graf ooit een grafsteen krijgt dan zou het volgende gedicht van Gerard Reve op de zerk niet misstaan.
Roeping:
Zuster Immaculata die al vier en dertig jaar
verlamde oude mensen wast, in bed verschoont,
en eten voert,
zal nooit haar naam vermeld zien.
Maar elke ongewassen aap die met een bord: dat hij
vóór dit, of tegen dat is, het verkeer verspert,
ziet ’s avonds reeds zijn smoel op de tee vee.
Toch goed dat er een God is.