Het is leuk om tijdens vakanties de gebruiken en gewoonten van de bevolking te leren kennen. Een van de belangrijkste gebruiken is het elkaar begroeten.
In India en Nepal begroet men elkaar op een Hindoeïstische manier door de handen voor de borst te houden waarbij de handen tegen elkaar geduwd worden, de handpalmen elkaar raken en de vingers naar boven wijzen. Er wordt een lichte buiging gemaakt waarbij “namasté” gezegd wordt. Namasté betekent “Ik buig voor jou”!!! Ik vind dat heel netjes en als het nodig was heb ik de mensen daar op deze manier begroet.
Een totale andere begroeting heb ik meegemaakt in Amerika toen ik met mijn vrouw in een motel kwam, dat door een ouder echtpaar gerund werd. We werden begroet met de hartelijke woorden: “Hi kids” en mijn spontane antwoord was “You made my day” want ik heb al vele kruisjes achter mijn naam staan.
Moslims begroeten elkaar met het woord salam. Als je een man bent, kun je mannelijke moslims de hand schudden maar een moslima kun je dat beter niet doen. Een islamitische vrouw mag vanwege haar geloof niet door mannen buiten haar familie aangeraakt worden. Sommige moslima’s, voornamelijk moderne vrouwen die zelf carrière maken, schudden mannen wel de hand.
Als men zich in Nederland voor de eerste keer voorstelt dan is het een normaal gebruik om bij het schudden van de hand zijn of haar naam te noemen.
Wat mij onlangs overkwam verbaasde mij ten zeerste. Op de eerste hulppost van een ziekenhuis zat in de wachtkamer een moslima, keurig gekleed maar wel met een hoofddoek om, een hidjaab. Toen een arts naar haar toe ging, haar op haar gemak stelde en zich voorstelde weigerde ze om de arts een hand te geven. Ik keek de arts aan en zowel hij als ik fronsten onze wenkbrauwen.
Ik schrok want ik vind dat iedereen zich moet aanpassen aan de gewoontes van het land waar men woont of op bezoek is. Als ik de arts geweest was, zou ik haar niet behandelen want ik zou geen diagnose kunnen stellen als ik haar niet mocht aanraken.. maar misschien ben ik wel ouderwets.