Vroeger was een uitvaart een standaard gebeuren. Tijdens een mis werd afscheid genomen van de overledene en daarna was er een gang naar het kerkhof waar de dode begraven werd. Na de begrafenis was er een koffietafel waarbij er broodjes geserveerd werden met kaas of ham. Een koffietafel was een bijeenkomst waarbij de droefenis algauw werd vervangen door een luidruchtige reünie met vele bekenden.

Een tijd geleden was de laatste wens van een overledene om de broodjes te vervangen door spacecake. Sommige bezoekers vonden de cake zo lekker dat ze in hoger sferen raakten en enkele bezoekers moesten zelfs afgevoerd worden naar een eerste hulppost. Tegenwoordig moet je niet meer opkijken als er volop alcoholische versnaperingen aangeboden worden en dat het afscheid een vrolijk feest wordt.

De kerk als locatie wordt tegenwoordig vaak vervangen door een dorpshuis, café of voetbalkantine. Onlangs heb ik meegemaakt dat tijdens de afscheidsdienst de kist op de middenstip van een voetbalveld stond. De overledene was altijd scheidsrechter geweest en de oudste zoon sloot de dienst af door een allerlaatste fluitsignaal.

Ook in de keuze van een kist is veel variatie en het is ook mogelijk om in een lijkwade begraven of gecremeerd te worden.

Begrafenismuziek is van alle tijden om de dienst een speciaal karakter te geven. Door de radio en televisie is de muziekkeuze van religieuze rouwmuziek echter verschoven naar meer populaire muziek. Bekende nummers die nu veel gespeeld worden zijn: “Time to say Goodbye” van Andrea Bocelli,  “Tears in Heaven” van Eric Clapton, “Who wants to live Forever” van Queen of “Heroes” van David Bowie.

Nederlandstalige muziek is ook populair en liedjes van Marco Borsato, Rob de Nijs en Frank Boeijen zijn vaak te horen. Mieke Telkamp was met het liedje: “Waarheen waarvoor” jarenlang een topper maar is verdrongen door Claudia de Breij met “Mag ik dan bij jou”!!!.

Natuurlijk heb ik ook gedacht aan een muzikaal afscheid en ik zit te denken aan een liedje van Freddy Quinn: “Junge Komm Bald wieder”