Mijn opa, Driekske Barres, was een goei menneke. Hij was thuiswever, gehoorzaamde aan de pastoor en de fabrikant, die de bevolking dom en arm hielden en het hiernamaals was het doel van zijn leven. Hij ging zondags naar de kerk en geloofde in alle roomse rituelen. Als tijdens de mis de priester een stuk brood en een beker wijn omhoog hield, werd het brood en wijn veranderd in het lichaam en bloed van Christus als hij de woorden uitsprak: Hoc est corpus. Driekske sprak geen Latijn en moet gedacht hebben dat de priester zei: hocus pocus, en zo werd een spreuk geboren waarmee een kikker in een prins verandert of X in Y.
Wat zou ik graag met Driekske gekeuveld hebben over de zingeving van het leven en de invloed van de theocratie, waarbij de overheid de wetten van God als leidraad ziet voor de inrichting van de samenleving. Natuurlijk zouden we gepraat hebben over dictaturen, tweepartijenstelsels en andere regeringsvormen. Ik zie Driekske verbaasd kijken als ik zou uitleggen dat wij een open, vrije en democratische samenleving hebben. Ik zou hem echter moeten teleurstellen want ieder nadeel heeft zijn voordeel. Het voordeel van democratie is dat de burgers meer inspraak hebben in het bestuur zodat er geen dictatuur ontstaat en de mensen niet onderdrukt worden. Het nadeel van democratie is dat het niet politiek neutraal is, een meerderheid kan beslissingen nemen die veel voordelen oplevert voor een bepaalde groep. We zien dat in de nationale maar vooral in de lokale politiek. Er zijn bovendien nieuwe rituelen nodig om de steeds hoger opgeleide bevolking democratisch te overtuigen want een meerderheid is niet hetzelfde als rechtvaardigheid of moraliteit.
Ik zie Driekske nog kleiner worden dan hij al is omdat hij zich afvraagt wat dan de oplossing is. Ik zou hem vertellen dat ik zou kiezen voor een intellicratie, waarbij een juiste afweging gemaakt kan worden door mensen met kennis, die onbaatzuchtig zijn en die ook gekozen en gecontroleerd kunnen worden. Ik hoor Driekske al zeggen: gooi die koekwaus maar in mijn pet, het is allemaal zeik op unne riek.
Heel veel kiezers reageren tegenwoordig ook als mijn opa en hebben afscheid genomen van de politiek. Het gemiezemuis over details, het niet na komen van verkiezingsafspraken, elkaar vliegen afvangen, ijdeltuiterij, besluiteloosheid, Brexit en Trump doen vaak denken aan de spreuk: Hocus pocus, X is Y.