Het is gebruikelijk om met Oud en Nieuw even uit je dak te gaan en dat kan met vuurwerk beter dan met klompendansen. Het vuurwerk op oudjaar doet me echter eerder denken aan een oorlog dan aan een feest en de meest bekende vloek van kapitein Haddock uit de Kuifje-albums: “Duizend bommen en granaten” is hier wel op zijn plaats.
Vuurwerk tijdens de jaarwisseling is een soort traditie zoals haring happen, kievitseieren rapen, frikandellen eten en ga zo maar door. Nu hebben we net de Zwarte Pieten discussie gehad en we moeten ons afvragen welke van deze tradities behoren werkelijk tot ons immaterieel cultureel erfgoed?
Bij het vuurwerk op oudjaar zijn wel enkele vragen te stellen, zoals de 70 miljoen euro die besteed wordt aan de vele kilo’s vuurwerk. Het ontploffende vuurwerk veroorzaakt veel letselschade en heel veel mensen worden niet vrolijk van het geknal.
De bommen zijn vaak onvoorspelbaar, de lont kan te snel opbranden doordat alles te snel ontploft en men kan ernstig hand- of oogletsel oplopen. Illegaal vuurwerk kan te veel kruit bevatten en de knal kan dan zo groot zijn dat gehoorletsel optreedt. De kosten voor afgerukte vingers en uitgebrande oogkassen worden geschat op enkele miljoenen. De materiele schade kan oplopen tot meer dan 20 miljoen euro. Het meest triest is dat bij de incidenten afgelopen oudjaar meerdere slachtoffers gevallen zijn en twee mensen zijn daarbij zelfs omgekomen.
Gelukkig is het Vreugdevuur in Den Haag goed afgelopen want een groot gedeelte van Scheveningen had vlam kunnen vatten.
Het vieren van Oud en Nieuw moet een afsluiting zijn van het afgelopen jaar en een frisse en fruitige start van het komende jaar. De vraag is nu echter of we een traditie die zoveel nadelen heeft in stand moeten houden. De overheid moet daarover een beslissing nemen want de lusten en lasten zijn wel erg scheef verdeeld.
Ik hoop in ieder geval dat 2020 begint zonder strijkers, Chinese rollen, mortierbommen, Cobra’s en lawinepijlen anders ga ik een rustig plekje op de hei reserveren.