In de jaren vijftig is mijn vader aan darmkanker overleden en het laatste gedeelte van zijn leven kon hij alleen nog maar beschuit eten. Mijn moeder kocht dozen vol met Turkstra beschuit en ik had geluk want daardoor kreeg ik alle plaatjes die je gratis bij de beschuiten kreeg en pasten in de “Voetballessen van Abe Lenstra”. Ik kon me daardoor gedragen als het alter ego van “Us Abe” en demonstreerde aan de jongens uit de buurt de trucs, die ik uit de lessen haalde. Later is de werkelijke toestand tot me doorgedrongen en nog maar een keer in mijn leven heb ik mezelf nog als een “ander ik” gedragen.  Met carnaval was ik verkleed als een clown maar in plaats van een vrolijk “clowntje” werd ik een droevige “Pierrot”.  Met carnaval als veel mensen verkleed zijn als prins, politieagent, heks, pastoor, matroos of als “vrolijke Frits” voel ik me daarom niet op mijn gemak en zoek de zon op. Niet alleen om alle alter ego’s te vermijden maar ook omdat ik meer geloof in zon-vitaminen dan in bier-vitaminen. Deze vakanties geven me ook de gelegenheid om te lezen, veel te lezen. Dit keer heb ik extra genoten van het boek: “Wat een onzin” van de Regt en Dooremalen. In dit boek hebben de schrijvers grondig onderzoek gedaan naar o.a. de volgende fenomenen: Leven na de dood, Mediums, Homeopathie, Intelligent Design en Hekserij. De titel is duidelijk!!!!!

“Hangmatterend” onder de Surinaamse zon heb ik ook regelmatig het GN en het ED gelezen via mijn nieuwe Google-telefoon. Ik was niet echt verbaasd dat de paters gaan vertrekken uit Gemert want het was duidelijk dat bouwen in de ommuurde tuin niet binnen korte tijd te realiseren is. Nu zijn degenen, die hier tegen geprotesteerd hebben de kwaaie pier en worden zelfs verketterd. Ze hebben alleen gekeken of alle regels, die nodig zijn voor nieuwbouw op een zeer specifieke plaats, wel op de juiste wijze zijn toegepast en hebben daarbij hun twijfels.

Erg geschrokken ben ik van de opmerking van de burgemeester, die stelt dat Nederland een procedureland is. Naar zijn mening is er sprake van procedurele wildgroei en staat deze efficiënte besluitvorming in de weg. Ook de suggestie dat er meer dan 600 bezwaarmakers zijn en dat de overige bewoners van Gemert dus voor zijn, is onethisch.

Gelukkig leven we in een tijd waarin we kunnen discussiëren of iets zinvol is en of iets mogelijk is en niet meer in een tijd waarin men een overtuiging heeft die in de kindertijd of daarna is geleerd en elke opkomende twijfel onderdrukt of wegduwt. En gelukkig worden tegenwoordig mensen, die een overtuiging betwijfelen of bespreken niet meer als oneerbiedig beschouwd…………. behalve in Gemert.

Iedereen mag geloven wat hij wil zolang hij op basis van zijn onjuiste overtuigingen anderen maar geen leed aandoet. Ik heb geen moeite met de oude gerimpelde boer die in een televisieprogramma nietsvermoedend in de uiterwaarden van de Maas gevraagd wordt naar zijn mening over het wandelen van mensen op de Maan en oprecht verbaasd antwoordt dat we toch echt niet moeten “geleuven” dat er mensen op de Maan zijn “gewist”.

Ik heb wel moeite met bestuurders die de bevolking beïnvloeden door het doen van discutabele uitspraken en zich voordoen alsof ze de wijsheid in pacht hebben. Het bovengenoemde boek (ISBN 978 90 8506 632 3) is aan te bevelen vooral voor diegene die twijfelen aan de mogelijkheid dat anderen ook een mening hebben.