Recent hebben we in dagbladen kunnen lezen dat de politie minderjarigen, na een winkeldiefstal van een blikje frisdrank of een pakje koekjes, niet meer mag insluiten. Om te verhinderen dat er een oneigenlijke druk gelegd wordt op de jonge crimineel moet er een advocaat aan te pas komen vóór de verhoring door de politie. Mijn eerste (en enige!) contact met de hermandad was op 12-jarige leeftijd. Met vriendjes uit de buurt waren we door de afrastering van een bouwplaats gekropen en speelden we “Ivanhoe” op de steigers van ons imaginaire kasteel. De wijkagent kwam echter, nam ons mee en we moesten strafregels schrijven op het politiebureau. Ik heb hieraan geen post-traumatisch stresssyndroom overgehouden.  Ik ben echter wel verwijderd van een bouwplaats, waarschijnlijk daardoor geen bouwvakker geworden en nu vraag ik me af of ik alsnog recht heb op een advocaat en/of slachtofferhulp?

In de jaren zestig hadden steden met meer dan vijfentwintigduizend inwoners  Gemeentepolitie en kleinere steden of dorpen hadden Rijkspolitie. In Gemert was Rijkspolitie en iedereen kende adjudant Duran en opper Habets. Zij woonden in Gemert en iedereen kon terecht bij het politiebureau aan het Frans Brugske. Deze politieagenten, die midden in de maatschappij stonden,  kenden hun pappenheimers. De heilige hermandad had alles in de gaten, had aanzien en hun beslissingen  werden gerespecteerd. Het deed me denken aan het schilderijtje dat bij ons thuis aan de muur hing waarbij een oog mij altijd aankeek met de tekst: “God ziet mij”.

Na allerlei reorganisaties hebben we nu een Nationale Politie en agenten zijn vooral  regionaal werkzaam. Het adagium is: “boeven vangen” en “nauwkeurig documenteren van schermutselingen”. De politie heeft geen tijd meer voor alledaagse dingen zoals fout parkeren, hard rijden, negeren eenrichtingsverkeer, geluidsoverlast, in het wild piesen, etc.  Een dieptepunt heb ik onlangs in het centrum meegemaakt toen een tiental jongeren rond een politieauto dansten en luidkeels zongen: “een beetje vent wordt geen agent”. Respectloos!!!

Gelukkig is een nieuwe toekomstvisie in opkomst, waarbij de nadruk ligt op: wijk-web-wereld. De politie moet als eerste sterk zijn in de wijk, daarna op het internet en dan daar waar de criminaliteit haar oorsprong vindt. 

Als ik ’s avonds een ommetje maak zie ik geparkeerde politieauto’s her en der op het grasveld staan in de gemeentetuin. De voordeur van het nieuwe politiebureau is de achterdeur van het gemeentehuis. Onwillekeurig moet ik denken aan de huisvesting van een aantal illegale seizoenarbeiders.