“Marcelino brood en wijn” is een film uit 1956. Het verhaal gaat over een weesjongetje, dat wordt opgevoed in een Spaans klooster. Marcelino ontdekt op zolder, waar hij van de monniken niet mag komen, een groot kruisbeeld dat een beetje raar doet. Christus aan het kruis wil tot leven komen en vraagt om brood en wijn. Marcelino steelt daarom elke dag een beetje brood en wijn en praat met Christus aan het kruis. Marcelino is verdrietig en zegt dat hij naar zijn overleden moeder verlangt. Christus komt van het kruis af, omarmt hem en neemt hem op in de hemel. Het is een film uit het Rijke Roomse Leven en je moet een zakdoek bij de hand hebben want de film is een “tranentrekker”.
Een andere film uit de jaren vijftig waar de hoofdrolspeler constant gesprekken voert met Christus aan het kruis is: “Don Camillo”, een pastoor in een dorpje in Italie die constant ruziet met Peppone, de communistische burgemeester. Zowel in de film Marcelino als in de films met Don Camillo kwam Christus nooit in beeld want dat was ongepast. Pas met de film: “Jezus Christ Superstar” kreeg Jezus een menselijk gezicht.
Een cartoon van Christus was helemaal “not done” en was godslastering. Het is dan ook te begrijpen dat moslims verontwaardigd zijn om spotprenten te zien van Mohammed, die voor de moslims een even grote waarde heeft als Christus voor de Christenen.
Wilders wilde een cartoonwedstrijd organiseren om aan te tonen dat het een vrijheid van meningsuiting was. Gelukkig is de wedstrijd nu afgelast om het risico van islamitisch geweld te vermijden.
Geweld is nooit te verdedigen maar om Mohammed belachelijk te maken onder het mom van vrijheid van meningsuiting gaat mij te ver. Columnist Eus verwoordde het mooi: als je een leeuwenkooi openzet moet je niet verbaasd zijn dat de leeuwen op oorlogspad gaan.
Het bespotten van Christus of de profeet Mohammed zie ik niet als vrijheid van meningsuiting maar het is ongepast en ik zie het als een vorm van provocatie.