Als ik vroeger een tekening kreeg van mijn kinderen was ik altijd enthousiast en een aantal van deze kunstwerkjes heb ik bewaard. De eerste tekening met alleen punten heeft een ereplaatsje gekregen en de koppoter, een tekening waarbij de voeten rechtstreeks aan het hoofd zijn getekend, is voor mij een vermogen waard.
Onlangs is er in ons dorp een open atelier route geweest waar de plaatselijke kunstenaars trots hun kunstwerkjes presenteerden. Ik heb de meest vreemde objecten gezien zoals een stukje hout met twee spijkers, dat wit geschilderd was. De kunstenaar vroeg mij wat ik ervan vond. Heel serieus kijkend zei ik dat het me deed denken aan de kruisiging van Jezus.
De kunstenaar fronste zijn wenkbrauwen en zei: “Ja, zo kan je het ook zien”.
Een hele tijd heb ik ook gekeken of ik een visioen kon krijgen van een wit geschilderde deur. Toen ik voelde dat een heldere flits in mij neerdaalde, werd tegen me gezegd dat de deur, de deur was van de wc.
Kunstenaars maken niet alleen kunst maar hebben er ook een gevoel bij en dat willen ze graag uitleggen. Alle kunstenaars wilden graag over hun werk praten maar ik probeerde overal zo snel mogelijk de uitgang te zoeken want mijn voorstellingsvermogen is heel beperkt. Ik blijf me afvragen wat kunst is en welke betekenis een beeld of schilderij heeft.
Heb je nog een schilderij met een huilend jongetje aan de muur hangen dan moet je het omkeren want er zit een duistere kant aan het schilderij. In Spanje horen mensen deze schilderijen jammeren en “mama” roepen. In Engeland zijn huizen volledig door een brand verwoest maar de brandweer vindt iedere keer een ongeschonden schilderij van het huilende jongetje.
Nu blijkt dat de rampspoed zich alleen voltrekt als de eigenaar op de hoogte is van de vloek.
Kunst, wat moet je daar nou van zeggen!!!!