In de zomerperiode zit iedereen gekluisterd aan de TV om te kijken naar de Tour de France. Ons wielerhart gaat sneller kloppen als de wielrenners de Col du Tourmalet, Col dÁubisque, Col dAspin, Col du Galibier en de Alpe d’Huez moeten beklimmen. Nederland is een wielerland!!
De Alpe d’Huez is een berg van 1860 meter hoogte en is in Nederland bekend geworden omdat Zoetemelk, Kuiper, Winnen, Rooks en Theunisse daar een etappe hebben gewonnen.
Sinds 2006 is de Alpe d’Huez het decor geworden voor Alpe d’HuZes, een door Nederlanders georganiseerd evenement om geld in te zamelen voor KWF kankerbestrijding. In juni gaan ongeveer 5000 mensen de Alpe d’Huez beklimmen. Allemaal met hetzelfde doel om een bijdrage te leveren aan de strijd tegen kanker.
Op één dag wordt de legendarische Alpe d’Huez tot soms meer dan zes keer aan toe beklommen. Een bijna onmogelijke opgave, maar opgeven is geen optie.
Natuurlijk kan je op zo’n mooi initiatief geen kritiek hebben, maar toch wil ik enkele kanttekeningen plaatsen. In de afgelopen jaren is gezegd dat er niets aan de strijkstok mag blijven hangen en er zijn inderdaad maatregelen genomen dat er zoveel mogelijk geld naar het kankeronderzoek gaat.
Een andere kanttekening is de slogan: “Opgeven is geen optie”. Men moet de Alpe d’Huez bedwingen en men moet vechten om de top te bereiken en men wordt bejubeld als een winnaar.
Men maakt nu, misschien onbewust, een vergelijking met de strijd tegen kanker. Een kankerpatiënt moet vechten voor zijn leven, men moet weer gezond worden om een winnaar te worden.
Helaas verliezen de meeste kankerpatiënten de strijd tegen deze sluipmoordenaar. Betekent dit nou dat deze mensen, die na een heroïsche strijd, toch overlijden aan kanker dat ze verliezers zijn of losers.
Nee toch!!!