Mari van Berlo verblijft, vanwege vrijwilligers projecten, veel in het verre buitenland. In de komende tijd is hij echter te vinden in het prachtige: “A rose is a rose is a rose” in de Gemertse straat. We hopen dat Mari in deze biecht uitlegt waarom hij voor die naam heeft gekozen.
Geloof je?
Nee. Mijn vader is overleden toen ik 8 jaar was en op zijn bidprentje stond dat God hem geroepen had. Ik vond dat zo oneerlijk en heb de Heer vervloekt. Dat is nooit meer goed gekomen!!
Wat is je grootste deugd?
“A rose is a rose is a rose” werd geschreven door Gertrude Stein in 1913 en de interpretatie van de quote is “dingen zijn zoals ze zijn”. Mijn vertaling daarvan is dat je geen energie moet stoppen in zaken die je toch niet kunt veranderen. Je moet niet trekken aan een dood paard, maar die tekst staat zo lullig op de gevel. Ik probeer rationeel te zijn maar ik weet niet of dat mijn grootse deugd is.
Wat is je grootste zonde?
Het begrip zonde ken ik niet en het biechtproces heb ik nooit begrepen. Zeker niet toen ik las dat de priester niet alleen een biechtvader is maar ook een arts want de zondaar is niet alleen zondig maar ook ziek. Enkele weken voor mijn eerste communie ben ik uit een boom gevallen en heb een hersenschudding opgelopen. De voorbereiding hoe er gebiecht moest worden heb ik hierdoor gemist. Het was me wel duidelijk dat je in de biechtstoel iets ergs moest zeggen en ik koos voor onkuisheid want dat was blijkbaar iets heel ergs. Ik wist niet eens wat het was en verder heb ik nog uit mijn duim gezogen dat ik met een natte vinger in de suikerpot gezeten heb. Pas heel veel later begreep ik waarom deze combinatie de biechtvader nieuwsgierig maakte. Misschien is ongeloof wel mijn grootste zonde?
Wat koester je het meest?
Mijn hersencellen en mijn bewustzijn! Het lijkt mij vreselijk om in een dichte mist te verdwijnen waarbij alle herinneringen uitgewist worden en het contact met al je dierbaren niet meer mogelijk is.
Wat stuit je het meest tegen de borst?
Identiteitspolitiek! Toen men nog in God geloofde had iedereen een ziel, nu heeft iedereen een identiteit. De identiteitspolitiek is een politiek van verdeeldheid: de ene groep wordt tegenover de andere gezet waarbij andere (minderheids)groepen buiten de maatschappelijke orde geduwd worden. Bij de laatste Tweede Kamerverkiezingen waren er 28 politieke partijen, die allemaal opkwamen voor hun eigen identiteit. In de Gemertse politiek zien we dat ook. Leeftijd is voor mij geen item en gezondheid voor iedereen is voor mij belangrijker dan een economisch belang voor een enkeling.
Waar kun je heimelijk van genieten?
Samen met mijn vrouw slenteren door een (vreemde) stad en genieten van de historische gebouwen, (boek)winkels, musea, terrasjes, een hapje eten en het “scoren” van cadeautjes voor mijn kleinkinderen!!!!
Van wie kun je nog wat leren?
Ik ben een leesomnivoor en veel schrijvers geven me nieuwe inzichten zoals de schrijvers Acemoglu en Robinson van het boek: “Waarom sommige landen rijk zijn en andere arm”.
Achter welke deur in Gemert-Bakel zou je wel eens een kijkje willen nemen?
Misschien trap ik een open deur in maar ik zou de paters Spiritijnen achter de kasteelpoort willen vragen waarom de Florijnen zo belangrijk zijn.
Met wie zou je wel eens een weesgegroetje willen bidden?
De enige figuur die daarvoor in aanmerking komt is de heilige Maria. Ik weet dat veel mensen troost vinden bij een Weesgegroetje. Ik zou haar echter willen vragen waarom haar zoon zich nooit bemoeid heeft met alle onrechtvaardigheid in de wereld.
Heb je verder nog iets op te biechten?
Ik kan me niet meer verschuilen achter onkuisheid en een natte vinger in de suikerpot. Ik zou, als het luikje in de biechtstoel opengaat, een discussie willen aangaan over de ellende in de wereld, die vooral door de verschillende godsdiensten wordt veroorzaakt. Ik zou voorstellen om alle sier en praal overboord te gooien en terugkeren tot de basis van verdraagzaamheid, rechtvaardigheid en naastenliefde.
Simon van Wetten