Een arts had vroeger altijd gelijk en men nam zijn advies klakkeloos over. De tijden zijn veranderd en de patiënt kijkt nu eerst op het internet wat er aan de hand is en overlegt met de arts wat te doen. Niet iedereen reageert echter op deze manier en in het algemeen en vooral bij ouderen is de arts nog steeds een autoriteit.
Toch is het belangrijk vragen te stellen als iets onduidelijk is en er niet klakkeloos vanuit gaan dat de medische wereld altijd gelijk heeft.
Vijf en dertig jaar geleden werden baby’s geopereerd zonder verdoving. Men dacht namelijk dat baby’s geen pijn voelden omdat het zenuwstelsel nog niet volgroeid was.
Verdoving was volgens artsen gevaarlijk en de baby’s kregen alleen spierverslappers. Het viel een jonge Indiase kinderarts, die in Oxford werkte, wel op dat de baby’s na de operatie in een shocktoestand waren. Ze waren klam en bleek en ademden snel, terwijl volwassenen, na een operatie, die symptomen niet hadden. Gelukkig wist de jonge arts meteen dat er iets niet goed was.
Niet alleen ouders, maar ook heel veel artsen zijn geschrokken van deze waarnemingen. De praktijk is toen omgeslagen en men heeft de baby’s morfine, een zware pijnbestrijder, gegeven. Die hoge dosis morfine had weer ernstige effecten op de hersenontwikkeling. Tegenwoordig gebruikt men maar 25% morfine en voegt men een lage dosis van de pijnstiller paracetamol, toe.
Pijnherkenning bij pasgeboren kinderen is een lastig onderzoek omdat het kindje zich nog niet kan uiten. Gelukkig wordt er nu veel onderzoek gedaan naar de pijnbeleving van baby’s en kan een computer de maximale concentraties pijnbestrijders uitrekenen.
Ik ben erg geschrokken van dit bizarre verhaal dat weer eens laat zien dat men kritisch moet zijn bij een arts, die ervan uitgaat dat hij gelijk heeft.
Laat u overtuigen en hebt u twijfels dan is het helemaal niet gek om een “second opinion” aan te vragen.