In de landelijke dagbladen wordt Gemert niet vaak genoemd. Soms komt er een BING rapport voorbij over onze bestuurders of een column in het NRC (Het Halbe-lachje) over onze burgemeester. Jeffrey Herlings, motorrijder, haalt regelmatig de sportpagina’s maar Bart van de Laar heeft onbedoeld Gemert echt op de kaart gezet. Bart, een flamboyante platenbaas, heeft in 1981 de voorpagina’s gehaald van alle landelijke dagbladen omdat hij toen vermoord is. In de roddelbladen is deze moord bekend geworden als de Hilversumse showbizzmoord en heeft onlangs veel belangstelling gekregen omdat de veroordeelde moordenaar alsnog is vrijgesproken.
Bij het afstoffen van mijn fotoalbums kwam ik een drietal foto’s tegen waar Bart en ik samen op staan. De eerste foto is van de bewaarschool waar Bartje opvalt omdat hij een gebreid jagersjasje aan heeft. De tweede foto is van de derde klas van de Lagere School. Na een partijtje voetbal staan alle jongens op de foto en Bartje zit keurig knielend op de eerste rij. De derde foto is gemaakt tijdens een schoolreisje van de ULO waarin Bartje, het lievelingetje van alle meisjes, het middelpunt is.
In die tijd heb ik met Bartje vele fietstochten gemaakt o.a. naar John Lamers in Eindhoven, de zanger van “Ik bewonder jou”. Ook herinner ik me nog een fietstocht naar Bakel waar we met enkele teenage queens een frietje gegeten hebben met een colaatje. Daar heeft hij ons de betekenis uitgelegd van de toenmalige tophit Milord, een chanson van Edith Piaff over een havenmeisje. Pas veel later werd me duidelijk dat Bartje een duidelijke voorkeur had voor de Herenliefde en dat is waarschijnlijk ook de aanleiding geweest van de moord. Bij zijn afscheid in de Gerarduskerk waren vooral verdrietige vrouwelijke fans aanwezig.
Nu hebben we in Gemert allerlei straatnamen van ridders, commandeurs, burgemeesters en dokters uit een ver verleden. Er zijn echter vrijwel geen straatnamen van BG’aren, uitgezonderd misschien het achteraf gelegen Peerke Slitspad. Peerke was een controversiële dorpsfiguur, die men d’n antichrist noemde. Nu lijkt het me aardig om een plein te noemen naar Bartje van de Laar met een standbeeld van hem waar de meisjes van toen overdag een bloemetje kunnen leggen. ’s Avonds kunnen dan niet alleen de heren maar ook de dames en transgenders met elkaar dansen onder het sfeerlicht van straatlantaarns terwijl een zwoele productie van Bart: Reggae met een rumboon (een echte klas”zieker”), gezongen wordt.