In de zorgsector is de werkdruk hoog, het salaris laag en er moet constant bezuinigd worden. Voor de bestuurders worden in de zorgcentra daarentegen hoge salarissen betaald. Natuurlijk wordt men heel erg boos als men afgelopen week in de krant leest dat topbestuurders in de zorg in het afgelopen jaar samen 68 miljoen euro gekregen hebben. Bestuurder Wim Driesse van zorggroep CuraMare voert de lijst aan met een totaalinkomen van 406.732 euro. De topverdieners in de zorgsector hebben naast hun salaris ook hoge ontslagvergoedingen. Zo kreeg Driesse een ontslagvergoeding van 186.852 euro toen hij de organisatie in 2016 verliet.
Natuurlijk wordt men ook heel erg boos als men leest dat wethouders en burgemeesters die vrijwillig opstappen een riante wachtgeldregeling meekrijgen.
Natuurlijk wordt men boos als men ontslag krijgt en alleen een werkloosheidsuitkering krijgt en eventueel het eigen huis moet verkopen.
Heel erg boos ben ik geworden toen ik onlangs hoorde van een kennis, een oud-loodgieter, die door een medische fout in het ziekenhuis ernstig gehandicapt is geworden. Gelukkig is zijn vrouw gezond en vitaal en duwt hem in zijn rolstoel door het dorp. In een revalidatie c.q. dagbestedingscentrum in de buurt, waar hij een lange tijd is geweest, heeft hij gehuild en gesmeekt om weer naar huis te mogen. Toen hij een keer aangaf dat hij moest plassen zei de verzorgster dat hij niet moest zeuren. Na de tweede maal kreeg hij een berisping en na de derde keer vragen moest hij voor straf naar zijn kamer die op slot ging. De tranen sprongen hem weer in de ogen toen hij zei dat de vernedering zo groot was, zeker voor een oud-strijder die als marinier in de jaren zestig nog in Nieuw-Guinea gediend heeft.
Tegenover de topsalarissen voor bestuurders staan de bezuinigingen in de zorgcentra, resulterend in gefrustreerd personeel. De ouderen zijn uiteindelijk de dupe en krijgen straf alsof het kinderen zijn.