In de jaren zestig heb ik op de derde dinsdag van september in Den Haag langs de route gestaan waar de gouden koets voorbijkwam. Niet als toeschouwer maar als dienstplichtig militair heb ik urenlang als erewacht langs de weg gestaan. Eerlijk gezegd kan ik sinds die tijd de koets niet meer zien. Ook wil ik eigenlijk niet naar de beschouwingen op de TV kijken want ik erger me aan de politici die elkaar alleen vliegen willen afvangen. Zegt Roemer iets over de eigen bijdrage dan valt iedereen over hem heen en roept men wie dat dan wel moet betalen. Het liefst wil men iemand onderuit halen en men kan urenlang met elkaar discussiëren omdat de premier: “Pleur op!” gezegd heeft.
Natuurlijk is men al bezig met de komende verkiezingen en elke partij heeft de oplossing om Nederland weer gezond te maken. Ook zullen er weer beloftes komen die men niet kan waarmaken omdat het politieke veld versnipperd is en men moet samenwerken met partijen die totaal andere ideeën hebben. Kijk naar de huidige samenwerking tussen de VVD, een neoliberale partij en de PvdA, die als socialistische democraten tegengestelde ideeën heeft. Het is een wonder dat er in de afgelopen jaren geen kabinetscrisis is uitgebroken want de uitgangspunten van beide partijen zijn totaal tegenstrijdig.
Zou het niet beter zijn als het land en ook de gemeenten niet door vertegenwoordigers van politieke partijen, met een principiële agenda, bestuurd zouden worden maar door onafhankelijke en kundige bestuurders.
Laten we hier eens een piketpaaltje slaan met de tekst: “Wie lacht er niet, als men de handelingen van de politiek ziet”. Als ik op de TV de kamerdiscussies volg en er wordt over kaboutertjes gesproken en als Wilders als enige van de kamer achter de premier staat en de premier vraagt welke maatregelen hij wil nemen om zijn opmerking letterlijk waar te maken kan ik niets anders doen dan schamper glimlachen.