De KNVB organiseert een speciale G-competitie voor spelers met een lichamelijke of verstandelijke beperking, waarbij zoveel mogelijk de spelregels gelden van het “gewone voetbal”. De KNVB heeft de volgende definitie gegeven voor de voetballers, die mee mogen doen aan deze competitie: Iemand heet verstandelijk gehandicapt te zijn als zijn/haar Intelligentie Quotiënt (IQ) twee standaarddeviaties onder het gemiddelde ligt.  Nu moet je al een redelijk IQ hebben om de voorgaande regel te begrijpen en er kan natuurlijk een hele boom opgezet worden wat nu precies een IQ is en welke consequenties men daaraan moet verbinden.

Bij de plaatselijke FC ben ik jarenlang de “Foppe de Haan” geweest, die samen met een gemotiveerde technische staf, de G-pupillen alle tips, tricks, techs en trends van het moderne voetbal heb mogen leren. Met veel plezier, voldoening, kameraadschap en soms met tranen in de ogen (een echte Foppe!!!) als weer een speler zei dat hij niet wilde onderhandelen met de scout van FC Landhorst, maar dat hij liever bij mij wilde blijven.

De uitslagen in de G-competitie hebben vaak een grillig verloop en daarom is er regelmatig overleg met leiders van andere verenigingen. De competenties van deze leiders zijn zeer divers, ze zijn van heel veel dingen op de hoogte maar laten daarentegen ook soms blijken zekere hiaten in hun kennis te hebben. Toen bij een vergadering werd gesproken over een team dat meestal met grote cijfers won werd door een leider uit het “bronsgroen eikenhout” opgemerkt: maar hullie zetten er ook normale in”.

Van een ooit gevolgde filosofie cursus heb ik alleen de principes onthouden van een socratisch gesprek: “Veel vragen om een probleem goed te definiëren”.  Mijn eerste vragen waren dan ook: “Wie zijn hullie?” en “Wat is normaal?”

Hullie bleek Wai te zijn en iedereen bleef zitten bij mijn opmerking of iemand op wilde staan, die vond dat hij normaal was. Men dacht wel dat normaal overeen komt met goed te kunnen voetballen. Dat laatste is natuurlijk helemaal niet waar!

Onlangs liep ik door een boekwinkel, op zoek naar een kerstcadeautje, en zag ik allemaal biografieën met titels als: Kieft, Gijp, Geen Gezeik (Johan Boskamp), Deze neger buigt voor niemand (Winston Bogarde), Ik ben El Diego, God van het Voetbal (Maradonna), Geen Genade (Andy van der Meijde), Vechtlust (Fernando Ricksen), etc. etc..

Ik hoorde mezelf spottend zeggen: “HULLIE zijn normaal”!!!