Tot zijn verbazing hoorde een priesterstudent van de Paters van de Heilige Geest, in 1929 in Kevelaar, een fanfare een Heimatslied spelen op de melodie van “Van Wôr ik ben”! Bij navraag bleek dat pastoor Poell uit Gemert de muziek van dat Heimatslied: “Wor hör ek t’Hüss” helemaal en de tekst gedeeltelijk had overgenomen voor het Gimmerts Volkslied. Nu is dit natuurlijk plagiaat maar dat is niet zo erg als de Roomse saus, die over het Gimmerts Volkslied gegoten is.
Op de eerste plaats wordt er alleen maar gezongen dat “Haj hier vandon is” en heb ik nog nooit gehoord dat “Zai” ook hier “vandon” is. Nou is dat niet zo gek want in die tijd was de vrouw helemaal niet belangrijk , de kerk predikte dat vrouwen alleen maar hoefden te voldoen aan 3K’s: kinderen, katholiek en de keuken.
Op de tweede plaats heb ik moeite met de laatste regels van “Van Wôr ik ben”: “en hiejr lajt ok as ’t Gód beliejft vùr maj de klòk, dan kömt ‘r op m’n kraojs te ston: “haj ’s hierj vandöan”.
God zou in die tijd nooit toegestaan hebben dat er een klok geluid zou worden voor protestanten, mohammedanen of ander “ongedupt” gespuis. Op school leerden wij dat het allemaal heidenen waren, net als al die zwartjes in de missie. Nog erger was het feit dat mensen met een verstandelijke beperking ook niet alle sacramenten mochten ontvangen. (zie: Verklaring van de Katechismus der Nederlandse Bisdommen (Deel 4), 1953).
Nooit zal ik vergeten dat een nichtje van mij met het Down syndroom, op een zondagmorgen stiekem naar de kerk ging en van een hulpkapelaan de hostie ontving. Pas toen ze de communiebank verliet zag men wat er gebeurd was en de hele goegemeente schreeuwde “ach en wee”. Mijn tante, een vrouw uit duizenden, moet daarover ongelofelijk veel verdriet gehad hebben. Gelukkig zijn de tijden veranderd en op 4 oktober j.l. is er in de Gerarduskerk op dierendag zelfs een “knuffeldierenmis” geweest voor de mensen van Diomage.
Als ik in Gemert wandel zing ik geen aangepast Heimatslied maar neurie ik het blues-achtige “Walking in Memphis” van Marc Cohn. Ik verander Memphis in Gemert, waar ooit “de Paus” doodgeschoten is, waar ooit Teilhard de Chardin op bezoek is geweest, waar ooit een kiosk gestaan heeft en waar zoveel mensen met verschillende achtergronden nu samen wonen en leven.