Net als op basisscholen wordt eén op de vijf bewoners van een verzorgingshuis wel eens gepest door een medebewoner. De klachten variëren van iemand negeren en roddelen tot een systematische persoonlijke uitsluiting bij activiteiten of gezamenlijke maaltijden. Veel ouderen bakenen hun territorium af en sommige ouderen krijgen in hun gezicht te horen dat ze ongewenst zijn. Wie niet in de groep past, kan in een isolement raken.
”Nieuwkomers in een verzorgingshuis merken doorgaans snel dat ze een nieuwe sociale wereld betreden met eigen omgangsvormen en regels”.
Het lijkt wel een soort ontgroeningstijd maar het kan wel heel vervelend zijn. In het boek “Jong Blijven en Oud Worden” las ik dat Hendrik Groen een goede oplossing bedacht had: “Migraine”. Migraine is n.l. handig om te hebben want het wordt al snel geaccepteerd als excuus. Hendrik vertelt dat hij een keer het einde van een bingo niet gehaald heeft omdat er ruzie uitbrak over de vijfde prijs. Het ging om een Aldi leverworst van 90 cent en Hendrik had plotseling migraine en is naar zijn kamer gegaan.
Het volgende verhaal is ook echt gebeurd. Mijn moeder controleerde in het verzorgingshuis regelmatig of de radiator in de hal wel aan stond want ze wilde het lekker warm hebben. De overbuurman echter was van mening dat dat niet nodig was omdat het energie verspilling was en kosten verhogend en omdat volgens hem de kosten hoofdelijk omgeslagen werden. Zo bleven ze de hele avond bezig en het probleem werd pas opgelost toen één van de twee overleed.
Laten we hier eens een piketpaaltje slaan met het advies: Wrijf over je hoofd, kijk een beetje scheel en er is altijd wel iemand die bezorgd vraagt of je soms migraine hebt. Dan moet je zeggen dat je nodig even moet gaan liggen, geen gezeur aan je kop en klaar is Kees.