Onlangs was ik in Zandvoort en heb met een kennis het autocircuit bezocht. Er was geen officiële race maar een kennis van mijn kennis had een permit gekocht om enkele rondjes rond te mogen rijden. Mijn ogen stonden op steeltjes toen ik de bedrijvigheid zag, tientallen grote autotrailers met de nieuwste apparatuur, vele mecaniciens en in mijn ogen een totale nutteloosheid van rondjes rijden zonder enig nut. Toen ik een voorzichtige opmerking maakte, wees men mij erop om eens te gaan kijken naar de HISWA (watersport) of Indoor Brabant (ruitersport) zodat ik een vergelijking zou kunnen maken!!!
Waarom bovenstaande opmerking? In juli ben ik met “Fairweggistan” naar Oeganda geweest en heb diverse ontwikkelingsprojecten bezocht. Na een voorzichtige start in Entebbe, om bij te komen van de vlucht, heb ik genoten van het eenvoudige maar comfortabel hotel (www.victoriaviewguesthouse.com). Onder de indruk was ik van de botanische tuin en het plezierige klimaat van Entebbe. Heerlijk gegeten en geen gebrek aan alcoholische versnaperingen. Daarna zijn we in een busje, met vijf medereizigers, Mart de reisleider en Fred, de Oegandese chauffeur op stap gegaan. Naarmate we meer in het binnenland kwamen werd de natuur mooier maar merkte ik op dat het wonen en leven van de Oegandees er niet beter op werd. In kleine dorpjes werd het steeds meer zichtbaar dat we echt in Afrika waren en dat het sappelen is voor de plaatselijke bewoners.
De overnachtingen waren avontuurlijk, soms in een eenvoudig onderkomen met ‘s avonds honderden impala’s voor de deur, in het Queen Elizabeth National park (QENP) in een hostel, soms in een keurig onderkomen met alles erop en eraan (www.ruwenzoriview.com), en ook een keer bij een Nederlander, getrouwd met een Oegandese, die een project (www.amasiko.org) aan het Bunyonyi meer runt, waarbij ecologische landbouw en onderwijs (Rudolf Steiner) de basis is. In Kampala gelogeerd in het Uganda Catholic Social Training Center (www.ucstc.ac.ug) en een bezoek gebracht aan de sloppenwijk Kawempe. In Jinja hebben we gelogeerd bij Alba, een Italiaanse mevrouw, waar kansarme meiden het hotelvak leren. Wij waren proefpersonen voor haar leerlingen en we hebben genoten van de smakelijke maaltijden en de goede verzorging.
Van de natuur heb ik intens genoten. Via Lake Mburo en het Bunyonyi meer zijn we naar het QENP gereden en hebben we vele wilde dieren en vogels gezien. Soms is het schrikken als je ‘s ’avonds ineens oog in oog staat met een nijlpaard die een wandelingetje aan het maken is. Een boottocht bij de bron van de Nijl op het Lake Victoria meer is ook een tocht om nooit te vergeten.
Het meest onder de indruk ben ik echter gekomen van het bezoek aan meerdere ontwikkelingsprojecten. Het bezoek aan het Ulrika Woman and Orphans project (gesteund door de Stichting Mirembe (www.stichtingmirembe.nl) in Fort Portal, de wandelingen door een sloppenwijk in Kampala, het bezoek aan Makenke (Jinja), met projecten op het gebied van onderwijs, tuinbouw en de opvang van getraumatiseerde mensen. Een bezoek aan de township Soweto, de visafslag en de visverwerking aan de haven en het project dat straatjongens opvangt en opleidt, hebben een onuitwisbare indruk gemaakt (www.kisoboka.nl).
Mijn beeld van de wereld is veranderd, temeer omdat het moeilijk is, waarschijnlijk onmogelijk, om in een aantal jaren enige voorspoed te brengen in landen zoals Oeganda, zolang er geen verandering komt in overheidsstructuren. Wel kunnen wij een kleine/grote bijdrage leveren door individuele projecten te ondersteunen, die uiteindelijk weer een invloed hebben op de bevolking van Oeganda.
De door “Fairweggistan” goed georganiseerde reis heeft mij veel laten zien van het huidige Oeganda en heeft mijn wereld niet alleen veranderd maar heeft mij ook doen besluiten nog meer bezig te zijn met het belangrijkste onderdeel van alle godsdiensten: zorg voor de medemens.